• se incrementamos unha vivenda de dúas estancias con tres estancias máis, a superficie destas últimas non poderá ser inferior a:
  •                   6 m ² a menor das tres
  •                   8 m ² as outras dúas

• se incrementamos unha vivenda de tres estancias con dúas estancias máis, a súa superficie non poderá ser inferior a:
  •                   6 m ² a menor das dúas
  •                   8 m ² a maior das dúas

• no caso de que a vivenda se incremente nun nº de estancias suficiente para precisar un aseo (tres estancias novas), segundo a táboa 2, servizos, entón haberá que proxectar un aseo novo na ampliación.

Habería que analizar o caso concreto. En principio, non se menciona na normativa a posibilidade de estreitamentos puntuais no local cuarto de baño, aínda que se podería entender que, no caso da ducha, se esta se ubica nunha zona de largo menor de 1,60 m., poderían cumprirse igualmente os condicionantes de superficie mínima e de accesibilidade futura para persoas con mobilidade reducida.

No apartado I.A.3.2.2.1. das NHV-2010 establécense todas as condicións dimensionais da cociña (cando estea integrada na estancia maior, a superficie vertical aberta que relaciona ambas as dúas zonas terá unha superficie, como mínimo, de 3,50 m2) .
I.A.3.2.2.1. b)  a superficie útil mínima será a indicada na táboa 2, establecéndose un largo mínimo entre paramentos de 1,80 m. libre de obstáculos.

No proxecto da vivenda, deben cumprirse todas aquelas normativas vixentes que fagan referencia á accesibilidade, as NHV entre elas, pero tamén as que menciona na súa consulta: a Lei de accesibilidade de Galicia, o decreto 35/2000, e o CTE DB-SUA. O deseño da vivenda someterase á normativa máis restritiva.

O CTE DB-SUA fai mención a baños accesibles (vivendas accesibles), non practicables nin adaptados, é unha terminoloxía diferente, e é menos restritivo que as NHV, que si teñen esixencias de accesibilidade dentro da vivenda (aínda que esta non sexa adaptada).

O criterio das NHV, tanto nos accesos comúns (portal, escaleiras, ascensores) como nos lugares do interior da vivenda nos que se precise xirar: vestíbulo de entrada e baño obrigatorio, é que poidan ser accesibles a persoas con mobilidade reducida. O decreto 35/2000, do 28 de xaneiro, polo que se aproba o regulamento de desenvolvemento e execución da Lei de accesibilidade e supresión de barreiras na Comunidade autónoma de Galicia, na súa base 5 (única referencia á accesibilidade no interior das vivendas) describe as esixencias que debe cumprir unha vivenda adaptada para persoas con mobilidade reducida. O círculo inscritible será de 1,50 m. Nas NHV se esixe ese círculo libre no futuro (é dicir, pódese superpoñer á bañeira e xirar en parte baixo o lavabo, pero non invadir o inodoro) pero non o resto de condicións dun baño adaptado: ducha, lavabo, e inodoro adaptados, ademais de bañeira, de aí que non se poida chamar baño adaptado en sentido estrito.

Parece lóxico nun servizo que debe ter 1,60 m. entre paramentos enfrontados e cumprir a condición de poder ser usado no futuro por persoas con mobilidade reducida (o cuarto de baño obrigatorio das NHV), que os sanitarios se coloquen pensando na posibilidade máis desfavorable.

No proxecto da vivenda, deben cumprirse todas aquelas normativas vixentes que fagan referencia á accesibilidade, as NHV entre elas, pero tamén: a Lei de accesibilidade de Galicia, o decreto 35/2000, e o CTE DB-SUA.

O deseño da vivenda someterase á normativa máis restritiva.-O CTE DB-SUA fai mención aos baños accesibles (vivendas accesibles), non practicables nin adaptados, é unha terminoloxía diferente, e é menos restritivo que as NHV, que si teñen esixencias de accesibilidade dentro da vivenda (aínda que esta non sexa adaptada).

Textualmente, as NHV din: A disposición dos aparellos sanitarios deberá ser tal que permita convertelo en cuarto de baño de uso practicable para persoas con mobilidade reducida segundo a normativa de accesibilidade (non só ao CTE).

O criterio das NHV, tanto nos accesos comúns (portal, escaleiras, ascensores) como nos lugares do interior da vivenda nos que se precise xirar: vestíbulo de entrada e baño obrigatorio, é que poidan ser accesibles a persoas con mobilidade reducida. O decreto 35/2000, do 28 de xaneiro, polo que se aproba o regulamento de desenvolvemento e execución da Lei de accesibilidade e supresión de barreiras na Comunidade autónoma de Galicia, na súa base 5 (única referencia á accesibilidade no interior das vivendas) describe as esixencias que debe cumprir unha vivenda adaptada para persoas con mobilidade reducida. O círculo inscritible será de 1,50 m. Nas NHV se esixe ese círculo libre no futuro (é dicir, pódese superpoñer á bañeira e xirar en parte baixo o lavabo, pero non invadir o inodoro, por exemplo) pero non se esixen o resto de condicións dun baño adaptado: barras de apoio...ducha, lavabo, e inodoro adaptados...etc, de aí que non se poida chamar baño adaptado en sentido estrito (ver ficha 2/7).

Parece lóxico nun servizo que debe ter 1,60 m. entre paramentos enfrontados e cumprir a condición de poder ser usado no futuro por persoas con mobilidade reducida (o cuarto de baño obrigatorio das NHV), que os sanitarios se coloquen pensando na posibilidade máis desfavorable. 

 

O apartado I.A.3.2.2. das Normas de Habitabilidade de Vivendas de Galicia (NHV) di textualmente:
I.A.3.2.2.7  Tendal.
a) En toda vivenda existirá un espazo para o secado natural da roupa cuxa superficie mínima será a indicada na Táboa 2. Este espazo poderá ter ventilación natural ou mecánica, estará cuberto e protexido de vistas dende o espazo público e non interferirá na iluminación e ventilación directa das pezas vivideiras que resulten esixibles segundo o disposto no apartado I.A.1.2.
b) Cando a ventilación sexa natural deberá realizarse directamente dende o espazo exterior ou dende un patio. Neste caso, o espazo destinado a tendal deberá estar situado fóra da envolvente térmica da edificación, a súa ventilación será permanente e a superficie de ventilación do tendal será equivalente a súa superficie útil en planta.

Polo tanto, debe ser un espazo pisable, que podería ventilarse mediante un patio, ou non. A superficie de ventilación ven definida no punto b.
Non hai ningún impedimento nas NHV para que un tendal se sitúe no piso baixo cuberta, sempre que se cumpran esas condicións esixibles ao tendal: a protección de vistas con respecto ao exterior, a ventilación permanente, e as dimensións mínimas.
O que non se lle esixe é que teña vistas, nin sequera iluminación e ventilación natural, pois  é un servizo, non unha estancia. A fiestra que ventile naturalmente o tendal terá que estar deseñada a ese efecto (ventilación permanente), ou ben se recorrerá á ventilación mecánica, (aínda que poidan existir ademais lucernarios que iluminen e ventilen a peza de xeito natural).
Por outra banda, no apartado das NHV I.A.2.4.2. Pezas Baixo cuberta, establécense as condicións que debe ter esa peza, en canto ás alturas mínimas, cómputo de superficies...etc

Efectivamente.
As NHV esixen uns mínimos para as dimensións e as instalacións dun cuarto de baño obrigado e dun aseo (ou varios, se é o caso, segundo a táboa 2), dentro do programa mínimo de vivenda. Unha vez cumpridos este mínimos dimensionais e de instalacións, os cuartos de baño poden ser deseñados libremente.
No caso do acceso, só está limitado o acceso ao cuarto de baño obrigado, que será sempre dende espazos comúns. Ao aseo, en cambio (ou a outros cuartos de baño distintos do que é obrigado) pódese acceder dende os dormitorios, nunca dende a estancia maior (I.A.2.2.g).

O espazo de acceso interior da vivenda, debe de permitir a inscrición dun cadrado de 1,50x1,50 m. libre de obstáculos, de calquera natureza (o varrido dunha porta non se entende como obstáculo). Se hai varios accesos, é suficiente con que un deles cumpra esta condición.

Páxina 1 de 1